نشست "مواجهه فلسفی با تدریس" با حضور آقای دکتر محمدی پویا عضو هیات علمی دانشگاه بوعلی سینا به همت کانون بسیج اساتید دانشگاه برای اعضای هیأت علمی دانشگاه سیدجمال الدین اسدآبادی در سالن جلسات شهید سلیمانی روز یکشنبه مورخ 29 بهمن ماه سال جاری برگزار شد.

در این نشست تخصصی آقای محمدی پویا بیان داشتند: مواجهه فلسفی با تدریس یعنی به پرسش گرفتن تدریس. در تدریس سه مولفه کلیدی مشتمل بر "تعامل، یادگیری و کنترل" از اهمیت شایان توجهی برخوردار است. تدریس فرآیندی دوسویه و تعاملی با هدف یادگیری و کنترل توسط استاد یا دانشجو گفته می شود. تعامل به معنای تدریس ارتباطی دوطرفه بین استاد و دانشجو است. جریان های یک طرفه تدریس نیستند بلکه فرآیندی مبتنی بر یادگیری و یاددهنده هستند. یادگیری به معنای تغییرات نسبتا پایدار در فرد است که بر اثر تجربه به دست می آید. ممکن است هر تدریسی به یادگیری منجر نشود. عوامل تأثیرگذار بر یادگیری دانشجو در این فرآیند عبارت اند از: خوش رفتار بودن، سواد تخصصی، نقدپذیری، وقت گذاشتن، ظاهر مرتب، صحبت از مسائل جامعه، جذابیت تدریس، هماهنگی حرف و عمل و غیره. کنترل عبارت است از: در جریان تدریس، کنترل فرایند بین یادگیرنده و یاددهنده توزیع می شود.
افزون بر این، آموزش به سه صورت حضوری، مجازی و معکوس است. آموزش پساکرونا به معنای آموزش نیمه حضوری می باشد. آموزش معکوس به معنای استفاده از ظرفیت فضای مجازی به موازات آموزش حضوری است. به این معنا که درس در منزل است و تکلیف و فعالیت و تمرین در کلاس است.